تا نخل امیدم را تو بری
شیرین تر از این نبود ثمری
اندر نظر ارباب کمال
حاشا که چه عشق بود هنری
در منطقه اش فلک الافلاک
نبود جز حلقۀ مختصری
عشق است نشانۀ انسانی
عشق اشت ممیز دیو و پری
تا در طلب آب و علفی
حیوانی و در شکل بشری
از خط طریقت دوراستی
وز علم و حقیقت بی خبری
ای ماه جهان افروز بکن
بر بام سیه رویان گذری
من مشتری تو و مفتقرم
خو کرده چه زهره به نغمه‌گری
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره امید و عشق صحبت می‌کند. شاعر در آن از نخل امیدش می‌گوید که باید از بین برود و می‌افزاید که عشق، نشان انسانی بودن است و آن را از حیوانی بودن متمایز می‌کند. او بر این باور است که انسان‌ها اگر در جستجوی نیازهای مادی باشند، از حقیقت و علم دور می‌شوند. شاعر از "ماه جهان‌افروز" می‌خواهد که بر سیاه‌روها نور بپاشد، و در نهایت به ضعف خود در مقابل عشق اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: تا وقتی که تو امید من را نچینی، هیچ ثمری شیرین‌تر از این نخواهد بود.
هوش مصنوعی: در دیدگاه افراد صاحب نظر، عشق هیچ گونه هنری ندارد و این چنین نیست که به عنوان یک فضیلت شناخته شود.
هوش مصنوعی: در این منطقه، جز یک دایره کوچک، هیچ چیز دیگری در آسمان وجود ندارد.
هوش مصنوعی: عشق، نشانه و ویژگی انسانیت است و این احساس است که انسان را از موجودات دیگر مانند دیوها و پری‌ها متمایز می‌کند.
هوش مصنوعی: در جستجوی آب و علف، حیوانی وجود دارد که به شکل انسان درآمده است.
هوش مصنوعی: تو از مسیر درست دور هستی و از دانش و حقیقت بی‌اطلاع.
هوش مصنوعی: ای ماه زیبای نورافشان، بر بام سیاه‌چهرگان کمی بگذری و نوری به آنها ببخشی.
هوش مصنوعی: من به تو نیاز دارم و در فقر و تنگدستی به سر می‌برم، حال چگونه می‌توانم با زیبایی و هنر خودم را به نمایش بگذارم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خواهی ز جنون بویی ببری
ز اندیشه و غم می‌باش بری
تا تنگ دلی از بهر قبا
جانت نکند زرین کمری
کی عشق تو را محرم شمرد
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.