مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۹ تا روزه حرام کرد بر لب می ناب دو دیده بر آب دارم ای در خوشاب از آب دو دیده من ار هست ثواب بگشای اگر روزه گشایند به آب
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به حرام بودن روزه در زمان نوشیدن شراب اشاره می‌کند. او با اشعارش بیان می‌کند که چشمانش به آب دوخته شده‌اند و از آن آب در طلب ثواب است. در نهایت، از محبوبش می‌خواهد که اگر روزه‌ها باز شوند، او را هم به آب برساند.
هوش مصنوعی: من دو چشمی دارم که به آب نگاه می‌کند و این نشان‌دهنده‌ی عشق و زیبایی است، ولی با این حال، نوشیدن شراب را برای خودم ممنوع کرده‌ام.
هوش مصنوعی: اگر اشک‌های من از آب چشمم پاداشی دارد، پس روزه‌ام را با آب باز کن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گل بر رخ توست و چشم من غرقه به‌آب
من تافته و زلف تو پیچیده به‌تاب
زلف تو بر آتش است و من گشته کباب
بی‌خواب من و نرگس تو مایهٔ خواب
گه میگردم بر آتشِ هجر کباب
گه سر‌گردانِ بحرِ غم همچو حباب
القصه چو خار و خس درین دیرِ خراب
گه بر سرِ آتشم گهی بر سرِ آب
گر نه سبب تو بودی ای در خوشاب
آدم نروی لمن درین کوی خراب
هجران تو گر زمانه دیدی در خواب
گشتی دل و جان این جهان آتش و آب
آن کس که ز ناصواب بشناخت صواب
بی خدمت تو کرد طلب حشمت و آب
معلوم بود که دانۀ در خوشاب
غواص خردمند نجوید ز سراب
چون آتش و آب از بدی پاکم و ناب
چون آب صفا دارم و چون آتش تاب
در آتش و آبم کند ار چرخ عذاب
بیرون آیم چو زر و در زآتش و آب
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.