مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۹

تا روزه حرام کرد بر لب می ناب

دو دیده بر آب دارم ای در خوشاب

از آب دو دیده من ار هست ثواب

بگشای اگر روزه گشایند به آب