مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۳۳ ای فاخته دل چو من به رویت نگرم زیبایی طاوس به بازی شمرم با خنده کبک چون درایی ز درم دل همچو کبوتری بپرد ز برم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به زیبایی معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید وقتی به چهره‌اش نگاه می‌کند، زیبایی او را به زیبایی طاووس تشبیه می‌کند. همچنین با خنده‌اش، احساس شادی و سرخوشی می‌کند و می‌گوید دلش مانند کبوتر از عشق او پرواز می‌کند.
هوش مصنوعی: ای فاخته! وقتی به چهره زیبا و دلنشین تو نگاه می‌کنم، زیبایی طاووس را هم تحت‌الشعاع قرار می‌دهم و آن را تنها بازیی می‌دانم.
هوش مصنوعی: با خنده کبک، مانند پرنده‌ای که از درخت به پایین می‌پرد، دل من هم مانند کبوتر از آغوش تو دور می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر در سفرم تویی رفیق سفرم
ور در حضرم تویی انیس حضرم
القصه به هر کجا که باشد گذرم
جز تو نبود هیچ کسی در نظرم
پُر آب دو دیده و پُرآتش جگرم
پُر باد دو دستم و پُر از خاک سَرم
هر چند که بی بهانه دوری ز برم
من خویشتن از جمله همانجا شمرم
در بست وفای تو چنان چشم سرم
کز شرم تو در خیال تو در نگرم
گر تیز به روی خوب تو درنگرم
ترسم که ز دست خصم تو جان نبرم
در عشق دم شیر عرین می سپرم
در جمله نگه کن که چه دیوانه سرم
خواهم که ز دور در جمالت نگرم
می نتوانم از آنکه بی پا و سرم
از عالم خود اگر تو ای مایۀ حسن
نظارۀ حسن خود کنی رشک برم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.