|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به موضوع پیری و تغییر رنگ موها اشاره می‌کند. او می‌گوید که هر بار مویی سفید از سرش کنده است، به اندازه ده موی سیاه از دست داده است. با خنده‌ای که در چهره‌اش دارد و ریشش، به نظر می‌رسد که تحمل این تغییرات سخت است. او به این فکر می‌کند که زندگی را چگونه ادامه دهد و در نهایت آرزو دارد که همچنان زنده بماند تا بتواند این قصه را برای دوستانش روایت کند.
هوش مصنوعی: من همیشه در حال بیرون آوردن موهای سفید از سرم هستم.
هوش مصنوعی: من تصمیم دارم که وقتی موی سپیدی پیدا می‌کنم، برای هر تار موی سفید، یکی از موهای سیاه خودم را از دست بدهم.
هوش مصنوعی: با داشتن ریشی که من دارم، به راحتی می‌توانم بخندم و شوخی کنم.
هوش مصنوعی: وقتی که با موهای خودم خود را از چرخ زمان بالا بکشم، دیگر در کجا می‌توانم به چیزی اکتفا کنم؟
هوش مصنوعی: اگر اجازه بدهند زنده بمانم، این داستان را به دوستانم منتقل می‌کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.