شمس مغربی » رباعیات » شمارهٔ ۱۶ آن کس که بدو می شنوم می گویم وانکس که بدو هرطرفی می‌پویم هم اوست ز من که هر زمان می گوید پیدا و نهان که او من و من اویم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ارتباط عمیق و همزمان میان من و خداوند اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که هرچه می‌شنود و می‌جوید در واقع از اوست، و این نکته را تأکید می‌کند که من و خداوند در حقیقت یکی هستیم؛ حالت بودن او در من و حالتی که من در او دارم.
هوش مصنوعی: من به کسی که از او می‌شنوم، میگویم و به کسی که در هر طرف به دنبال او هستم، اشاره می‌کنم.
هوش مصنوعی: او همان کسی است که همیشه به من می‌گوید، چه در آشکار و چه در نهان، که من او هستم و او من است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
وصف لب رنگین تو از دل جویم
در آرزوی زلف تو سنبل بویم
تا پر خون شد ز دیده چون گل رویم
وصف تو همه روز به بلبل گویم
ای گوی زَنَخ سخن ز گویت گویم
وی موی میان ز عشق مویت مویم
گر آب شوم گذر به جویت جویم
ور سرو شوم به پیش رویت رویم
زرد است ز عشق خاکبیزی رویم
وین نادره را به هر کسی چون گویم
این طرفه که خاکبیز زر جوید و من
زر در کف و خاکبیز را میجویم
با دل همه شب حدیث تو میگویم
بوی تو من از باد سحر میجویم.
دل دل طلبید از پی ره دلجویم
بدرود کنان کرد گذر در کویم
گفتم که ز راه راه و دل دل کم کن
بنگر که من آه آه و دل دل گویم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.