من آن ترک طناز را می شناسم
من آن شوخ بدساز را می شناسم
مبینید تا می توانید در وی
که من آن سرانداز را می شناسم
نبینم به سویش ز بیم دو چشمش
که آن هر دو غماز را می شناسم
شبم تازه شد جان به دشنام مستی
تو بودی، من آواز را می شناسم
ز من پرس ذوق سخنهای خسرو
که من آن ره ساز را می شناسم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر در مورد شناخت شاعر از یک معشوقه است. او به زیبایی و ویژگی‌های خاص این معشوق اشاره می‌کند و از احساساتش نسبت به او می‌گوید. شاعر به تأثیر این شخص بر زندگی و حال خود اشاره می‌کند و به دیگران می‌گوید که او از رازهای عشق و زیبایی‌های این فرد آگاه است. در نهایت، شاعر به ذوق و توانایی‌های خود در بیان احساسات و سخنهای عاشقانه اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: من آن دختر زیبا و باهوش را می‌شناسم، که بازیگوش و شیطنت‌آمیز است.
هوش مصنوعی: تا جایی که می‌توانید در او نگاه کنید، زیرا من فردی را می‌شناسم که در خط مقدم است.
هوش مصنوعی: نمی‌خواهم به سمت او نگاه کنم چون از ترس، هر دو چشمش را می‌شناسم که از رازهای عشق خبر می‌دهند.
هوش مصنوعی: شب به پایان رسید و من به خاطر حال و هوای مستی تو به خودم فحاشی می‌کنم، من صدای آواز را خوب می‌شناسم.
هوش مصنوعی: از من بپرس درباره‌ی لطافت و زیبایی سخنان خسرو، چون من آن کسی را که این راه را می‌سازد و می‌داند، به خوبی می‌شناسم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.