بهار آمد خبر از می فرستید
سلام گل به باد از پی فرستید
درود عود یک یک گوش دارید
بگوش می درود نی فرستید
اگر دست از ادا کونه کند چنگ
به ناخنهای چنگی نی فرستید
نسیم زلف جان پیوند لیلی
به مجنون جدا از حی فرستید
زمین بوس کمان ابروی دوست
ازقند بند نی بر وی فرستید
مرو زر می خرند اینجا نه زاری
دعای عاجزان تاکی فرستید
کمال از فقر چون بنشست بر خاک
گلیم او به رهن می فرستید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر بهار به عنوان نماد زندگی و تازگی معرفی شده است. شاعر از میو گل و نسیم صحبت میکند و به زیباییهای طبیعت اشاره میکند. او از احساسات عاشقانه و ارتباط با معشوق یاد میکند و میگوید که عشق و زیباییها همواره در زندگی جریان دارد. همچنین، به فقر و نیاز اشاره میشود و این که کمال در پذیرش فقر و محدودیتها نهفته است. به طور کلی، این شعر حس شور و شوق به زندگی و زیباییهای آن را منتقل میکند.
هوش مصنوعی: بهار آمد و بوی خوشی از می نوشیدنی به گوش میرسید و گلها نیز به باد سلام میفرستادند.
هوش مصنوعی: با دقت به صدای عود گوش بسپارید و نواهای خوش آن را بشنوند. به یاد داشته باشید که نی نیز با نغمههایش پیامآور است.
هوش مصنوعی: اگر کسی از تظاهر و ریاکاری دست بردارد، نیازی به جلب توجه یا نمایش افکار و احساساتش با حرکات بازیگرانه نخواهد داشت.
هوش مصنوعی: نسیم ملایمی که از زلف لیلی وزید، پیوند روح مجنون را به او رساند و او را به حالت جنونآوری واداشت.
هوش مصنوعی: زمین تحت تأثیر کمان ابروی محبوب، چیزی شیرین و دلپذیر را به سمت او فرستاده است.
هوش مصنوعی: در اینجا مردم برای خرید طلا و جواهر نمیآیند و باید پرسید که تا کی دعاها و ناچاریهای بیپناهان به جایی نخواهد رسید.
هوش مصنوعی: کمال وقتی در فقر و تنگدستی قرار گرفت، برای او گلیمش را بر روی زمین گذاشته و به عنوان نشانهای از پذیرش وضعیتش، آن را به رهن داد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.