بعد از امروز آشکارا دوست می دارم ترا

از تو چون پوشم نگارا دوست میدارم ترا

در وجود من ز هستی هر سر مویی که هست

دوست میدارد مرا تا دوست میدارم ترا

خواه در دل باش ساکن خواه درجان شو مقیم

گر در اینجایی ور آنجا دوست میدارم ترا

عارم آید پیش سرو و لاله رفتن در چمن

تا بدان رخسار و بالا دوست میدارم ترا

گر نباشی دوست دارم دوست دارم همچنان

ز آنکه من بی این تمنا دوست میدارم ترا

دیده و دل هر یکی تنها ترا دارند دوست

خود من بی دل نه تنها دوست می دارم ترا

گفته ای خون ریزمت تا دشمنم داری کمال

من خود از بهر چنین ها دوست میدارم ترا