تا نشد زلفت پریشان وقت ما بر هم نزد
دل کجا گم شد اگر ابروی شوخت خم نزد
ما نه تنها در محبّت سنگسار محنتیم
هیچ کس را از محبّان یار سنگی کم نزد
تا همه عالم به زیر خاتم حسنت نشد
عشق مُهر مِهر بر نام دلِ آدم نزد
کی تواند دست در فتراک درویشی زدن
هرکه پشت پایِ رد بر ملکت عالم نزد
شام هجر از اشک خون راز خیالی سر به سر
روی روز افتاد امّا صبح دید و دم نزد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق عشق و دلتنگی پرداخته است. شاعر با استفاده از تصاویری زیبا، به وضعیت عاشقی خود و مشکلاتی که در این مسیر با آن دست و پنجه نرم می‌کند، اشاره می‌کند. او از پریشانی زلف محبوب و ابروهای او سخن می‌گوید و بیان می‌کند که در عشق همگان در رنج و محنت هستند. همچنین، نشان می‌دهد که عشق واقعی نمی‌تواند کم و کاستی داشته باشد. در انتها، به احساسات دلگیر در شب هجران و امید به دیدن صبح اشاره می‌کند که نشان‌دهنده انتظار و longing برای وصال است.
هوش مصنوعی: تا زمانی که زلف‌های تو به هم نریزد، دل ما به هم نمی‌رسد، آیا دل ما در جایی گم شده است وقتی ابروی یکدند تو خم نشود؟
هوش مصنوعی: ما در عشق و محبت به شدت در حال رنج و عذاب هستیم و به هیچ کس از دوستان محبوب‌مان سنگی اضافه نمی‌شود.
هوش مصنوعی: تا زمانی که زیبایی تو بر همه جهان حاکم نشود، عشق نتوانسته است مهر محبت را بر دل آدم بگذارد.
هوش مصنوعی: کسی نمی‌تواند در دنیای درویشان دخالت کند که خود را از جامعه و زمین‌گیری‌های آن جدا نکرده باشد.
هوش مصنوعی: در شب جدایی، اشک‌هایی به تلخی خون بر دل نشسته و گویی تمام خواب‌های شیرین را تحت تأثیر قرار داده است. اما با طلوع صبح، این احساسات تلخ به گونه‌ای دیگر نمایان می‌شوند، حتی اگر دیگران را از آنچه در دل می‌گذرد باخبر نکند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.