گنجور

 
خیام

چون عمر به سر رسد، چه بغداد چه بلخ،

پیمانه چو پر شود، چه شیرین و چه تلخ؛

خوش باش که بعد از من و تو ماه بسی،

از سَلْخ به غُرّه آید، از غُرّه به سَلْخ!

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode