تا درد نیابند دوا را نشناسند
تا رنج نبینند شفا را نشناسند
آنها که چو ما ماهی این بحر نگردند
شک نیست که ماهیت ما را نشناسند
با عشق و هوا برگ و نوا راست نیاید
خاموش که عشّاق نوا را نشناسند
منصور بقا از گذر دار فنا یافت
ناگشته فنا دار بقا را نشناسند
تا معتکفان حرم کعبه ی وحدت
خود را نشناسند خدا را نشناسند
یاران وفادار جفا را نپسندند
خوبان جفا کار وفا را نشناسند
آنها که ندارند نم چشم و غم دل
خاصیت این آب و هوا را نشناسند
با عشق تو زیبائی خوبان ننماید
با پرتو خورشید سها را نشناسند
خواجو چه عجب باشد ارش کس نشناسد
شاهان جهاندار گدا را نشناسند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان این نکته میپردازد که برای درک و شناخت چیزهای ارزشمند و زیبا، ابتدا باید تجربه درد و رنج را چشید. شاعر به این باور است که کسانی که در عمق زندگی غامض نشوند، قادر به درک ماهیت واقعی و زیباییها نیستند. عشق، وفا و خدا نیز از این قاعده مستثنی نیستند؛ بدون شناخت خود و تجربههای عمیق، انسان ها نمیتوانند به درستی این مفاهیم را درک کنند. در نهایت، شاعر اشاره میکند که حتی سلطنت و قدرت در برابر ندیدگاهها و نادانیها بیمعنا هستند.
هوش مصنوعی: تنها زمانی که انسان دچار درد و رنج میشود، ارزش و اهمیت درمان را درک میکند. بدون تجربه رنج، هیچگاه به ارزش شفا و بهبودی پی نخواهد برد.
هوش مصنوعی: افرادی که مانند ما در این دریا شنا نمیکنند، به طور قطع نمیتوانند ماهیت ما را درک کنند.
هوش مصنوعی: عشق و زیبایی نمیتوانند بیصدا بمانند، چرا که عاشقان صدای دلنشین را خوب میشناسند.
هوش مصنوعی: منصور بقا در لحظهای که از دنیا گذر کرد، به حقیقتی دست یافت که از فنا برتر است. اما کسانی که به این حقیقت نرسند، نمیتوانند بقا را بشناسند و درک کنند.
هوش مصنوعی: تا زمانی که زاهدان و نمازگزاران در کعبهی وحدت حق را نشناسند، نمیتوانند خداوند را به درستی بشناسند.
هوش مصنوعی: دوستان وفادار ظلم و ستم را نمیپسندند، و افرادی که در کارهای ناپسند هستند، نمیتوانند وفاداری را شناسایی کنند.
هوش مصنوعی: افرادی که نه دلشان غمگین است و نه چشمانشان اشک دارد، نمیتوانند زیبایی و ویژگیهای خاص این فضا و محیط را درک کنند.
هوش مصنوعی: عشق تو چنان است که زیباییهای دیگران را تحتالشعاع قرار میدهد و با نور خورشید، ستارههای درخشان دیده نمیشوند.
هوش مصنوعی: در اینجا شاعر تعجب میکند که چگونه ممکن است کسی گدایی را که به پادشاهان جهان اشاره میکند، نشناسد. این نشان دهندهی مقام و اهمیتی است که این گدا دارد و اینکه حتی در مقام گدایی میتواند به عظمت و شکوه شاهان اشاره کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.