تا درد نیابند دوا را نشناسند
تا رنج نبینند شفا را نشناسند
آنها که چو ما ماهی این بحر نگردند
شک نیست که ماهیت ما را نشناسند
با عشق و هوا برگ و نوا راست نیاید
خاموش که عشّاق نوا را نشناسند
منصور بقا از گذر دار فنا یافت
ناگشته فنا دار بقا را نشناسند
تا معتکفان حرم کعبه ی وحدت
خود را نشناسند خدا را نشناسند
یاران وفادار جفا را نپسندند
خوبان جفا کار وفا را نشناسند
آنها که ندارند نم چشم و غم دل
خاصیت این آب و هوا را نشناسند
با عشق تو زیبائی خوبان ننماید
با پرتو خورشید سها را نشناسند
خواجو چه عجب باشد ارش کس نشناسد
شاهان جهاندار گدا را نشناسند