هر که او دیدهٔ مردم‌کش مستت دیده‌ست
بس که بر نرگس مخمور چمن خندیده‌ست
مردم از هر طرفی دیده در آنکس دارند
که مرا مردم این دیدهٔ حسرت دیده‌ست
ای‌که گفتی «سر ببریده سخن کی گوید!»
بنگر این کلک سخن‌گو که سرش ببریده‌ست
گویی آن سنبل عنبر‌شکن مشک‌فروش
به خطا مشک ختن بر سمنت پاشیده‌ست
زان بود زلف تو شوریده که چو نرفت به چین
شده زنجیری و بر کوه و کمر گردیده‌ست
سر آن زلف نگون‌سار سزد گر ببرند
که دل ریش پریشان مرا دزدیده‌ست
خبرت هست که اشکم چو روان می‌گشتی
در قفای تو دویده‌ست و به سر غلتیده‌ست
دم ز مهر تو زنم گر نزنم تا به ابد
که دلم مهر تو در عهد ازل ورزیده‌ست
هر‌چه در باب لب لعل تو گوید خواجو
جمله در گوش کن ای‌دوست که مرواریدست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و زیبایی معشوق است. شاعر به توصیف جذابیت‌ها و خصوصیات معشوق می‌پردازد، از جمله زلف‌های پریشان و چشمان نرگس‌مانند او. او احساس حسرت و دلتنگی خود را نسبت به معشوق ابراز می‌کند و به این نکته اشاره دارد که عشق او به محبوبش از ابتدا در دلش وجود داشته است. در نهایت، شاعر تأکید می‌کند که هر چه درباره معشوقش گفته شود، باید به عنوان گوهری ارزشمند شنیده شود.
هوش مصنوعی: هر کس که نظرش به کسی افتاده که موجب هلاکت دیگران شده، باید بداند که چقدر از زیبایی‌های طبیعی و ظرافت‌های عالم لذت برده است.
هوش مصنوعی: مردم از زوایای مختلف به کسی نگاه می‌کنند و او را می‌بینند، اما نگاه مردم به من، نگاهی پر از حسرت و آرزوست.
هوش مصنوعی: هر کسی که می‌گوید کسی که سرش بریده است، نمی‌تواند سخن بگوید، به این شخص نگاه کن که با وجود این وضعیت، هنوز سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که آن سنبل زیبا و خوشبو که عطرش را پخش می‌کند، به اشتباه عطر مشک ختن را بر روی زمین ریخته است.
هوش مصنوعی: از آن زلف تو به شدت پریشانم که وقتی به چین نرسید، به زنجیری بدل شده و بر کوه و کمر پیچیده است.
هوش مصنوعی: به دلیل زیبایی و جذابیت ظاهری آن زلف‌های آشفته، اگر آن را ببرند، کاملاً مناسب است؛ زیرا این زلف‌ها دل رنجیده و پریشان من را به سرقت برده است.
هوش مصنوعی: شما می‌دانید که اشک من وقتی به دنبالت می‌آمد، به خاطر غم و دلتنگی، به سرعت از چهره‌ام سرازیر می‌شد و به زمین می‌افتاد.
هوش مصنوعی: هر زمان که درباره محبت تو صحبت کنم، حتی اگر این صحبت را به حالا محدود نکنم، چون عشق تو در وجود من از زمان خلقت جاودان است.
هوش مصنوعی: هر آنچه درباره لب‌های زیبای تو می‌گوید خواجو، دوست من، تنها به گوش بسپار، زیرا که حقیقتا همانند مروارید ارزشمند است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
یفلک با من اگر بد کنی ار نیک رواست
نه مرا از تو هراس و نه بتو امیدست
ور دلم محنت دور تو کشد باکی نیست
رسم محنت کشی اهل هنر جاویدست
تیر گردون همه انواع فضایل دارد
[...]
یا رب این عید همایون چه مبارک عید است
که بدین واسطه دل دست بتان بوسیده‌ست
گرنه آن ترک سپاهی سر غوغا دارد
پس چرا از گرهٔ زلف زره پوشیده‌ست
شاخی از سرو خرامندهٔ او شمشادست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.