نشست شمع سحرای چراغ مجلسیان خیز
بیار باده و بشنو نوای مرغ سحرخیز
سپیده نافه گشایست و باد غالیه افشان
شراب مشک نسیمست و مشک غالیه آمیز
کنون که غنچه بخندید و باد صبح برآمد
بگیر داد صبوحی ز باده ی طرب انگیز
چراغ مجلس مستان ز شمع چهره برافروز
ز بهر نقل حریفان شکر ز پسته فرو ریز
مرا که خال تو فلفل فکنده است بر آتش
چرا ز غالیه دلبند می کنی و دلاویز
برون ز شکّر شیرین سخن مگوی که فرهاد
بنیم جو نخرد خسروی ملکت پرویز
بسوز مجمر و دود از دل عبیر برآور
بساز بربط و آتش ز جان عود برانگیز
بگیر سلسله ی زلف دلبران سمن رخ
برآر شور ز یاقوت شاهدان شکر ریز
مرا مگوی که پرهیز کن ز میکده خواجو
که مست عشق نداند حدیث توبه و پرهیز
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف فضایی شاداب و پر از شوق میپردازد. شاعر از شب نشینی و خوشگذرانی در کنار دوستان صحبت میکند و از باد و سپیدهدم به عنوان نشانههایی از آغاز یک روز جدید یاد میکند. او به دعوت به نوشیدن شراب و لذت بردن از زیباییهای زندگی تأکید دارد و به زیبایی چهره محبوبش اشاره میکند. شاعر همچنین به اهمیت عشق و عدم اعتنا به پرهیز از میکدهها اشاره میکند و میگوید که عشق از توبه و پرهیز بیخبر است. کل این اشعار تجلیب بخش شادی، عشق، و زیباییهای زندگی است.
هوش مصنوعی: شمع روشنایی مجلس در حال خاموشی است، پس بیا باده بیاور و صدای پرنده صبحگاهی را گوش کن.
هوش مصنوعی: سپیده صبح در حال جوانه زدن است و باد بویی خوش همچون عطر مشک را منتشر میکند. نسیم لطیفی با رایحهای معطر در حال جریان است که بوی مشک و عطر گل را با هم ترکیب کرده است.
هوش مصنوعی: اکنون که گل نارنجی شکفته و صبحگاه با نسیم ملایمی شروع شده است، بگذار تا برایت نوشیدنی خوشمزهای را آماده کنیم و از لذت آن بهرهمند شویم.
هوش مصنوعی: چراغ محفل نوشندگان با نور چهره زیبای تو روشن میشود، تا هنگام نقل و صحبت دوستان، شکر را از پسته بر روی هم بریزیم.
هوش مصنوعی: مرا که به خاطر خال تو، دل و جانم در آتش است، چرا با زیباییهای دلتنگکنندهات، قلبم را بیشتر آتش میزنی؟
هوش مصنوعی: هرگز از شیرینی کلام بهطور واضح سخن مگو، که فرهاد، انسانی که در آرزوی عشق و محبت است، اگر متوجه باشد، دیگر هیچ خرمی از پادشاهی پرویز نخواهد خرید.
هوش مصنوعی: آتش را روشن کن و دودی از دل معطر و خوشبو بلند کن. ساز را آماده کن و از جانم شعلهای به وجود بیاور.
هوش مصنوعی: در این متن از زیبایی و دلربایی یار سخن میرود. به نظر میرسد نویسنده به زیبایی موهای یار اشاره کرده و از او میخواهد که این زیبایی را به نمایش بگذارد. همچنین، به تأثیر خوشایندی که این زیبایی بر دل و روح میگذارد، اشاره شده است. گفتگو از ظرافت و شیرینی دلبر و تماشای جلوههای آن، لحظاتی شگفتانگیز و مملو از لذت را به تصویر میکشد.
هوش مصنوعی: مرا نگو که از میخانه دوری کن، زیرا کسی که به عشق رسیده، داستان توبه و پرهیز را نمیفهمد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نسیم صبحدم خیز، بگو به مردم تبریز
که نیست خلوت زرتشت، جای صحبت چنگیز (جای صحبت چنگیز)
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.