مهی چون او بماهی برنیاید
شهی ز انسان بگاهی برنیاید
چو زلف هندوی زنگی نژادش
ز هندوستان سیاهی برنیاید
باورنگ لطافت تا بمحشر
چو آن گلچهر شاهی برنیاید
دل افروزی چو آن خورشید خوبان
ز طرف بارگاهی بر نیاید
مهش خوانم ولیکن روشنست این
که ماهی با کلاهی بر نیاید
ور او را سرو گویم راست نبود
که سروی در قباهی بر نیاید
زمانی نگذرد کز خاک کویش
نفیر دادخواهی بر نیاید
گنهکارم چرا کان آتشم نیست
کزو دود گناهی بر نیاید
برو خواجو که آواز درائی
درین کشور ز راهی بر نیاید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و نیکویی بی‌نظیر یک شخص اشاره می‌کند و می‌گوید که هیچکس نمی‌تواند به اندازه او درخشنده باشد، شبیه به ماه یا خورشید. او زیبایی را با ویژگی‌های طبیعی مقایسه می‌کند و تأکید می‌کند که هیچ چیزی مانند او وجود ندارد. همچنین، احساس عاطفی و حسرت به چشم می‌خورد که گویا از دوری او یا از احساس گناه ناشی می‌شود. شاعر در نهایت به ناامیدی و اضطراب در مورد نبود صدای حق‌طلبی و گناه خود اشاره می‌کند. به‌طور کلی، این شعر نشان‌دهنده ستایش عمیق از زیبایی و نیکویی است که در زندگی انسان‌ها ممکن است تنها وجود نداشته باشد.
هوش مصنوعی: هیچ موجودی مانند ماه نمی‌تواند به زیبایی و شکوه او باشد و هیچ انسانی نمی‌تواند به مرتبه و مقام یک پادشاه برسد.
هوش مصنوعی: اگر زلف کسی از نژاد هندی و سیاه‌پوست باشد، از هند هیچ رنگی جز سیاهی بر نمی‌آید.
هوش مصنوعی: هرگز این لطافت و زیبایی از میان نخواهد رفت و در روز قیامت نیز مانند آن پادشاه با صورت زیبا به نمایش نخواهد آمد.
هوش مصنوعی: دل‌افروزی همچون آن خورشید زیبا از سمت بارگاه برنمی‌خیزد.
هوش مصنوعی: هرچند که من او را با لقب "ماه" خطاب می‌کنم، اما واضح است که کسی که با کلاهی بر سر دارد، نمی‌تواند حقیقتاً ماه باشد.
هوش مصنوعی: اگر بگویم او مانند سرو است، درست نیست؛ چون هیچ سروی در قبا نمی‌روید.
هوش مصنوعی: مدتی نمی‌گذرد که از خاک آن دیار صدای اعتراض و دادخواهی بلند خواهد شد.
هوش مصنوعی: من گناهکارم ولی نمی‌دانم چرا عذابم در این دنیا روشن نمی‌شود و هیچ نشانه‌ای از گناهم بروز نمی‌کند.
هوش مصنوعی: به سراغ خواجو برو که صدای تو در این سرزمین از هیچ راهی به گوش نمی‌رسد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
مه او چون به ماهی برنیاید
شهی زینسان به گاهی برنیاید
چو زلف کافر هندونژادت
ز هندستان سپاهی برنیاید
به اورنگ ملاحت تا به محشر
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.