هوش مصنوعی: این شعر از بیدل است که بیانگر احساس عمیق عشق و دلتنگی شاعر به معشوقش میباشد. شاعر میگوید که اگر تنها نیمی از خود را به چهره زیبای محبوبش بنگرد، گمراه میشود و اگر به دروازهای او عبور کند، دچار سردرگمی میشود. او آرزو میکند که در سختیها و غمها، یار او باشد و میپرسد چرا باید غمگین باشد اگر محبوبش را درخور عشق و محبت خود نمیداند. شاعر در این شعر حس عشق و وابستگی را به زیبایی بیان کرده است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از بیدل است که بیانگر احساس عمیق عشق و دلتنگی شاعر به معشوقش میباشد. شاعر میگوید که اگر تنها نیمی از خود را به چهره زیبای محبوبش بنگرد، گمراه میشود و اگر به دروازهای او عبور کند، دچار سردرگمی میشود. او آرزو میکند که در سختیها و غمها، یار او باشد و میپرسد چرا باید غمگین باشد اگر محبوبش را درخور عشق و محبت خود نمیداند. شاعر در این شعر حس عشق و وابستگی را به زیبایی بیان کرده است.
هوش مصنوعی: اگر نیمی از تو را در چهرهات بنگرم، گمراه میشوم و اگر نیمی از تو را در درگاهت ببینم، از مسیر خود خارج میشوم.
هوش مصنوعی: من برای تو غمخواری میکنم، ای کاش تو هم شایستهی این محبت باشی. اگر شایسته باشی، دیگر چرا من نگران تو باشم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای کاش من آن دو زلف عنبر برمی
تا بر رخ او زمان زمان بگذرمی
ای کاش من آن دو لعل چون شکرمی
تا از دهن نوش تو می بر خورمی
ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی
ای دم سردی تو ای دل از دم گرمی
ای عشق خمش باش که بس بی شرمی
ای هجر برو که سخت بی آزرمی
گر با من دُردخواره داری سرِ می
قارون شوی امشب چو من از گوهر می
دل یک تنه و لشکر غم بیعدد است
لابد مددی بیابد از ساغر می
ای کمتر مهمانیت آب گرمی
کز لذت آن مست شود بیشرمی
ای خالق گردون به خودم مهمان کن
گردون به کجا برد به آب گرمی
تا تاجِ ولایت علی بر سرمی
هر روز ز روزِ رفته نیکوترمی
صد شکر که این که پیشوا، حیدرمی
از فضل خدا و پاکی مادرمی
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.