صاحبا نو به نو تحیت من

پیش قابوس سرفراز فرست

قطعه‌ای کز ثنا طرازیدم

به جهان جوی دین طراز فرست

پیش خوان پایهٔ سلیمانی

سخن مور گرم تاز فرست

نزد محمود شاه هند گشای

قصهٔ هندوی ایاز فرست

حال ذره به افتاب رسان

راز صعوه به شاه‌باز فرست

منعما پیش کیقباد دوم

از من این یک سخن به راز فرست

گر مرا ز انتظار پشت شکست

مومیائی چاره ساز فرست

جگر از بس جگر که خورد بسوخت

شربت نو جگر نواز فرست

آز من تشنهٔ سخای تو شد

جرعه ریز سخا به آز فرست

کشت صبر مرا نیاز عطات

دیت کشتهٔ نیاز فرست

سحر بین شعر و شعرها بشکن

کان طلب اقچه سوی گاز فرست

بلبل اینک صفیر مدح شنو

گندنا سوی حقه‌باز فرست

بس دراز است قد امیدم

درع انعام هم دراز فرست

آن عطا کز ملوک یافته‌ام

عشر آن وقت اهتزاز فرست

آفتابی و من تو را خاکم

خاک را آتشین طراز فرست

به سزا مدحتی فرستادم

سوی من خلعتی به ساز فرست

یا صلت ده به آشکار مرا

یا به پنهان قصیده باز فرست

عقد در، طالبان بسی دارد

گر فرستی به احتراز فرست

عنبر و مشک اگر به کارت نیست

هر دو با قلزم و طراز فرست

سحر بابل گرت پسند نشد

سوی جادوی بی‌نماز فرست

زر اگر خاتم تو را نسزید

باز با کورهٔ گداز فرست

یوسفی کو به هفده قلب ارزید

باز با چاه هفده باز فرست

ناز پرورد بکر طبع مرا

گم مکن با حجاب ناز فرست

چون کبوتر به مکه یابد امن

از عراقش سوی حجاز فرست

خضر عمری حیات عالم را

مدد عمر دیر یاز فرست