|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به انتقاد از ستایش افراد پست و دون می‌پردازد. شاعر از خاقان می‌خواهد که از مدح و ستایش این افراد دست بردارد و به جای آن، به نکات برجسته و ارزشمند توجه کند. او به طعنه می‌گوید که حتی صحبت از این سفله‌ها بی‌معناست و بهتر است که قول ندهد همچنان از آنها یاد کند. به طور کلی، شعر بر لزوم پرهیز از لغوگویی و توجه به افراد با ارزش تأکید دارد.
هوش مصنوعی: دیگر از ستایش و تعریف افراد کم ارزش دست بردار، چرا که از میان مردم معمولی، نمی‌توانی دلاوری و کیستی چون شیر را پیدا کنی.
هوش مصنوعی: اگر بخواهی در زندگی خود با افراد بی‌ارزش و پست مرتبط نشوی، باید از منابع و معاشرت‌هایی که به تو آسیب می‌زنند دوری کنی. در غیر این صورت، مانند کسی می‌مانی که از آبی شیرین استفاده کند، اما در نهایت خود را در معرض خطرهای بزرگ قرار دهد.
هوش مصنوعی: هر چه گفتی و به دیگران وعده دادی، حالا که نتوانستی به آن عمل کنی، دیگر نیازی به سخن گفتن از آن نیست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
در این ره گر بترک خود بگوئی
یقین گردد ترا کو تو، تو اوئی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.