|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف احساسات خود نسبت به عشق و درد می‌پردازد. او خود را به کمان دستمال ترک‌ها تشبیه می‌کند و می‌گوید که کینه‌اش همچون خدنگی است که به دلش آسیب می‌زند. همچنین به رنجی که از عشق عربی می‌کشد، اشاره می‌کند و از این که در عجم کسی نیست که با او همدردی کند، گلایه دارد. به‌طور کلی، شعر به بیان اندوه و تنهایی در عشق می‌پردازد.
هوش مصنوعی: من مانند کمانی هستم که دستمالی را به همراه دارد و همه از چشمان زیبا و نیش و کنایه من در عذابند.
هوش مصنوعی: غمزه و نازهای معشوقان ترک، دل مرا نیفتاده و آسیب نرسانده است، در حالی که درد و رنجی که از قوم عرب به دل من می‌رسد، خیلی عمیق‌تر است.
هوش مصنوعی: اگر کعبه نبود، من در میان عرب چه کار دارم وقتی که امروز هیچ هم‌سطحی از من در عجم نیست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
کمین گشادن دهر و کمان کشیدن چرخ
برای چیست؟ ندانی برای کینهٔ من
ز نوک ناوک این ریمن خماهن فام
هزار چشمه چو ریماهن است سینهٔ من
من آفتابم سایه نیم که گم کندم
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.