چشم خونین همه شب قامت شب پیمایم
تا ز خونین جگرش لعل قبا آرایم
ریسمان از رگ جان سازم و سوزن ز مژه
دیده را دوختن لعل قبا فرمایم
اول از عودم خائیدهٔ دندان کسان
آخر از سوختهٔ عالم دندان خایم
گر به من دندان کردند سپید این رمزی است
کاول و آخر دندان کسان را شایم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این بیت‌ها از شاعر به توصیف احساسات عمیق و درد و رنجی می‌پردازند که او به خاطر عشق یا یک فاجعه در دل دارد. شاعر به تصویر شب و خونین بودن چشم‌ها اشاره می‌کند و بیان می‌کند که از این درد و رنج، زیبایی‌ای می‌آفریند. او از ریسمان و سوزن برای دوختن لعل قبا (پوشش زیبا) استفاده می‌کند و از سوختن دل خود به دندان‌های کسان سخن می‌گوید. در نهایت، اشاره می‌کند که اگر دندان‌هایش سپید است، نشان از پیچیدگی و رمزی عمیق در زندگی‌اش دارد. احساسات متضادی همچون زیبایی و درد در این اشعار مشهود است.
هوش مصنوعی: من شب‌ها با چشمانی پر از اشک و غم، به یاد معشوق خود، لذت‌های زندگی را زنده می‌کنم و از درد دل خود، زیبایی‌ها را برای او به تصویر می‌کشم.
هوش مصنوعی: من از رگ جانم ریسمانی درست می‌کنم و با مژه‌های چشمم سوزنی می‌سازم تا لعل زیبای قبا را بدوزم.
هوش مصنوعی: در آغاز، من به خاطر رفتار زشت دیگران آسیب دیده‌ام، و در پایان، از تجربه‌های تلخ و سوختگی ناملایمات زندگی، به درد و رنج دچار می‌شوم.
هوش مصنوعی: اگر به من دندان‌های سفید نشان دادند، این نشانه‌ای است از اینکه من در ابتدا و انتهای زندگی‌ام، دندان‌های دیگران را نیز می‌شناسم و با آنها آشنایی دارم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
من چو در گور درون خفته همی‌فرسایم
چو بیایی به زیارت سره بیرون آیم
نفخ صور منی و محشر من پس چه کنم
مرده و زنده بدان جا که تویی آن جایم
مثل نای جمادیم و خمش بی‌لب تو
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.