هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به نقد رفتار افرادی میپردازد که به عهد و پیمان خود وفا نمیکنند. او از دورویی و بیوفایی آنها گلایه میکند و از نداشتن شرم در نقض عهد میگوید. شاعر به طور خاص به شخصی که در دلش عشق دارد اشاره میکند و احساس ناراحتی و ناامیدی خود را از این رفتارها ابراز میکند.
اخطار: خلاصههای تولید شده توسط هوش مصنوعی در بسیاری از موارد نادرستند. اگر این متن به نظرتان نادرست است میتوانید آن را ویرایش کنید.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به نقد رفتار افرادی میپردازد که به عهد و پیمان خود وفا نمیکنند. او از دورویی و بیوفایی آنها گلایه میکند و از نداشتن شرم در نقض عهد میگوید. شاعر به طور خاص به شخصی که در دلش عشق دارد اشاره میکند و احساس ناراحتی و ناامیدی خود را از این رفتارها ابراز میکند.
هوش مصنوعی: تو در پیوند با انسانهای بیکفایت، عادت به شکستن عهد و پیمان داری.
هوش مصنوعی: آیا برای تو شرمآور نیست که با نیت جانسپاری، مثل من، بر بلند شدن و به دست باد سپردن روح خودت؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
سودت نکند به خانه دَرْبِنشستن
دامَنْت به دامنم بباید بستن
کان روز که دست ما به دامان تو است
ما را نتوان ز دامنت بگسستن
از چنگ قضا همی چو نتوان جستن
با چرخ چه معنی است جدل پیوستن
چه سود کند جز که همه دل بستن
تا روز چه زاید این شب آبستن
سودت نکند بخانه در بنشستن
دامنت بدامنم بباید بستن
دانی تو که مرگ چیست از تن رستن
یعنی قفس بلبل جان بشکستن
برخاستن از دو کون و خوش بنشستن
از خویش بریدن و بدو پیوستن
رخسار به خون دیده باید شستن
کانجا گل بی خار نخواهد رستن
با نیک و بد زمانه می باید ساخت
تا خود به چه زاید این شب آبستن
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.