هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده به کسی که او را نادرست قضاوت کرده، می‌گوید که او از چیزهای آلوده یا مردار خوار نیست. او تأکید می‌کند که قضاوت او نادرست است و از طرفی اشاره می‌کند که دیگران نیز ممکن است به راحتی در مورد پرندگان مختلف اشتباه کنند و آنها را نشناسند. این شعر به نوعی انتقاد از قضاوت‌های سطحی و نادانی در تشخیص و شناخت است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده به کسی که او را نادرست قضاوت کرده، می‌گوید که او از چیزهای آلوده یا مردار خوار نیست. او تأکید می‌کند که قضاوت او نادرست است و از طرفی اشاره می‌کند که دیگران نیز ممکن است به راحتی در مورد پرندگان مختلف اشتباه کنند و آنها را نشناسند. این شعر به نوعی انتقاد از قضاوت‌های سطحی و نادانی در تشخیص و شناخت است.
هوش مصنوعی: من انسانی نیستم که به مردارها روی آورم، ای آقا! چرا پیش من می‌آوری زشتی‌ها را؟
هوش مصنوعی: تو چه پرنده‌ای هستی که نمی‌توانی طوطی را از زاغ و بلبل را از باشه تشخیص دهی؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.