کلید سخن را چو پیدا کنم
در وصف دولتسرا وا کنم
زبانی ز همت بلندان بوام
بگیرم که گویم ز قدرش کلام
سر رفعت و پای بنیاد او
که عرش آشنا شد بامداد او
سراپا چو طوبی است راحت فزا
چو زلف سیه سایه اش دلربا
سرافکند در پیش جاهش حباب
که با آن نماندست آن آب و تاب
زمانه بسی گرچه آرایدش
ولی مقدم شاه می باشدش
شه معدلتخواه، شاه جهان
ملاذ سلاطین، شاه جهان
که بر درگهش صبحدم سرگماشت؟
که شب تاج خورشید بر سر نداشت
پی را تب شمع کمتر غلام
مقرر کند حاصل ملک شام
تواند دو صد صف شکستن برزم
که یکدل نیارد شکستن ببزم
درش راز شاه و گدا نیست ننگ
که در پیش دریاچه خس چه نهنگ
زمانش بهاریست پر رنگ و بو
درم چون شکوفه است ریزان ازو
بود یارب از فضل پروردگار
حیات خضر سبزه ای زین بهار
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به وصف یک دولتسرا و شکوه و زیبایی آن میپردازد. او کلید سخن را در دست دارد و قصد دارد تا درباره ویژگیهای عالی این مکان سخن بگوید. دولتسرا به سمبلی از رفعت و عظمت تصویر میشود که مانند درخت طوبی است و زیبایی آن دلربا میباشد. شاعر به مقام و منزلت شاه اشاره میکند که همچون خورشید است و در برابر او تمام زیباییها و زرق و برقها رنگ باختهاند. او همچنین بر بهار و زندگی پرشکوه این مکان تأکید میکند و از فضل پروردگار به عنوان منبع حیات و شکوفایی یاد میکند. شعر در نهایت به تاثیرات مثبت و زیباییهای این مکان اشاره دارد که شبیه شکوفهای در فصل بهار است.
هوش مصنوعی: وقتی که راز کلام را دریابم، در وصف کاخ و مقام سخن خواهیم گفت.
هوش مصنوعی: من زبانی از اراده و عزم بلند میگیرم تا بتوانم دربارهی ارزش و مقام او به سخن بپردازم.
هوش مصنوعی: سر و پایهی او آن چنان بلند و محکم است که وقتی صبح فرا میرسد، عرش نیز با او آشنا میشود.
هوش مصنوعی: تمام وجود او مانند درخت طوبی است و باعث آرامش میشود، همانطور که پیچشهای موی سیاهش سایهای دلربا به دنبال دارد.
هوش مصنوعی: حبابی که در برابر جاهی بزرگ قرار دارد، شرمنده است؛ زیرا نمیتواند به اندازهی آن آب و رنگی که در آنجا وجود دارد، دوام بیاورد.
هوش مصنوعی: هرچند که دنیا به زیبایی و تجملات بیفزاید، اما همیشه حضور و اولویت شاه در میان همه چیز مشهود است.
هوش مصنوعی: ای پادشاهی که عدالت را میطلبی، ای سرور جهانیان و پناه سلطنتها، ای پادشاه این جهان.
هوش مصنوعی: آیا کسی که در بامداد به درگاه او میرسد، در انتظار پوشش و زیبایی خاصی است؟ چرا که شب، خورشید را به سر نداشت و در تاریکی بود.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به این موضوع اشاره میکند که در سایهی تابش کمپیر شدهی شمع، تب و حرارت در دل دیگران کمتر میشود. به همین ترتیب، دستاورد و نعمتهای کشور شام نیز چنان که باید، در کنار مشکلات و نارساییها، نیازمند توجه و مراقبت بیشتری است.
هوش مصنوعی: میتوانم به راحتی با دو صد نفر مبارزه کنم، اما هیچکس نمیتواند دل من را بشکند.
هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده که در دریاچهای خاص، تفاوتی بین شاه و گدا نیست و این موضوع ننگینی ندارد. در واقع، در آن مکان، جلوه و عظمت خاصی وجود دارد که حتی بزرگترین موجودات دریایی نیز در آن قابل مشاهدهاند. این بیانگر برابری و عدم وجود مرزهای اجتماعی در شرایطی خاص است.
هوش مصنوعی: زمان حال، زمانی شاداب و خوشبوست که در من همانند شکوفهای در حال ریزش است.
هوش مصنوعی: ای کاش از رحمت و نعمت پروردگار، حیات و زندگی خضر (نماد عمر طولانی و پربرکت) در این بهار زیبا وجود داشته باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.