از ثبات عشق دایم پا بدامن داشتم
گر چو داغ لاله در آتش نشیمن داشتم
بر زلال خضر اکنون صد تغافل می زنم
منکه چشم از تشنگی بر آب آهن داشتم
هیچگه ذوق طلب از جستجو بازم نداشت
خوشه چین بودم من آنروزیکه خرمن داشتم
روشنی از بزم من دریوزه می کرد آفتاب
در چراغ عیش تا از باده روغن داشتم
شعله برمی خاست از بیطاقتی و می نشست
من نجنبیدم ز جا تا جا بگلخن داشتم
کی بهر نامحرمی چاک جگر خواهم نمود
منکه زخمش را نهان از چشم سوزن داشتم
همچو ماهی غیرداغم پوششی دیگر نبود
تا کفن آمد همین یک جامه بر تن داشتم
داغ را جز بر کنار زخم ننهادم کلیم
دیده را بر رخنه دیوار گلشن داشتم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسات عمیق عشق و دلتنگی است. شاعر از ثبات و پایداری عشق سخن می‌گوید و یادآور می‌شود که اگرچه عشق در درونش شعله‌ور است، اما او همچنان در جستجوی آرامش و سکون است. او به نداشته‌ها و آسیب‌هایی که در گذشته متحمل شده اشاره می‌کند و از عشق‌های نافرجام و دلتنگی برای آب و آتش می‌گوید. در نهایت، شاعر به دوری از درد و رنج عشق و تلاش برای پنهان کردن زخم‌های عاطفی‌اش اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که هنوز هم یادآوری آن عشق‌ها برایش زنده است.
هوش مصنوعی: به خاطر عشق همیشه در حال دل‌مشغولی بودم، اگر مثل گل لاله که در آتش می‌سوزد، دردی عمیق و سوزان داشتم.
هوش مصنوعی: من اکنون در دل آرامش آبی زلال، بی‌توجهی می‌کنم، در حالی که پیشتر با چشمان تشنه‌ام به سوی آب فلزی می‌نگریستم.
هوش مصنوعی: هرگز برای جستجوی لذت و خوشی دلسرد نشدم، من در آن روز که محصول و دستاورد خود را داشتم، خوشه‌چین بودم.
هوش مصنوعی: آفتاب مثل یک گدا به مهمانی من آمده بود و در حال برق زدن بود تا شادی و نور بزم را به من هدیه کند، چرا که من از نوشیدنی لذت می‌بردم.
هوش مصنوعی: شعله‌های آتش از نارضایتی و بی‌قراری بلند می‌شد و من در جایی ثابت ماندم و تکان نخوردم، چون به یاد گل‌خن بودم.
هوش مصنوعی: من هیچ‌گاه برای کسی که به من نزدیک نیست، دل خود را پاره نخواهم کرد، چون زخمی که از آن کشیدم را از دیده‌ها پنهان کرده‌ام.
هوش مصنوعی: مانند ماهی که داغ نیست، پوششی غیر از این لباس نداشتم. وقتی زمان کفن و دفن رسید، تنها همین یک جامه بر تنم بود.
هوش مصنوعی: غمی که بر دل دارم را فقط بر زخم‌هایم می‌گذارم و چشمانم را به شکاف دیوار باغ نگاه می‌دهم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر چه زیر تیغ لنگردار مسکن داشتم
پای چون کوه از گرانسنگی به دامن داشتم
نیل چشم زخم شد سودای مجنون مرا
جای هر سنگی که از اطفال بر تن داشتم
ذوق دلتنگی گریبانگیر شد چون غنچه ام
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.