می کنی ای شیخ یاد از رخنه های دین خویش
افکنی بر شانه هرگه دیده خود بین خویش
خاکساری سربلندی را ز سر وا کردن است
نه حصیر و خشت کردن بستر و بالین خویش
بر کریمان شکر سائل در حقیقت واجبست
زانکه گلبن را سبکباریست از گلچین خویش
در پناه فیض عریانی مسلم ماند خار
گل چه آفتها که دید از جامه رنگین خویش
در طریقت عار چون از دین خود برگشتنست
گر بجام جم دهد کس کاسه چوبین خویش
هر گران سنگی شود زاندیشه روزی سبک
آسیا را دانه می اندازد از تمکین خویش
خودشکن را خوش نیاید مدح و بیش از دیگران
خودپسند از ابلهی خود می کند تحسین خویش
تلخ کامان دگر داری بجز ساغر، بده
دیگران را هم زکاتی از لب شیرین خویش
از غم جانسوز خود تا کی توان دیدن کلیم
همدمان را چون چراغ کشته بر بالین خویش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به نقد رفتار انسان‌ها و چالشت‌های دینی می‌پردازد. او به شیخی اشاره می‌کند که به جای توجه به روح دین، بر روی ظواهر و ریاکاری‌های دینی تمرکز دارد. شاعر می‌گوید که سادگی و خاکساری واقعی باید در زندگی رعایت شود و نه فقط در مراسم و آداب. او به ضرورت سپاسگزاری از بزرگان و یادآوری می‌کند که خوشبختی به سادگی و دوری از تظاهر و خودپسندی است. همچنین از مشکلات و دسیسه‌هایی که انسان‌ها به خاطر جاه‌طلبی و خودخواهی ایجاد می‌کنند، سخن می‌گوید و به تلخ‌کامی‌هایی که در پی آن به وجود می‌آید، اشاره می‌کند. در نهایت، او از انسان‌ها می‌خواهد که به جای غم و اندوه، به شیرینی و شادی‌های زندگی توجه کنند.
هوش مصنوعی: ای شیخ، تو همیشه بر روی نقاط ضعف دین خود تأکید می‌کنی و آن را بر دوش هر بار که به خودت می‌نگری، منتقل می‌سازی.
هوش مصنوعی: سربلندی و ارزش واقعی در این است که باید بر خاکساری و تواضع تکیه کرد نه اینکه به ظاهر و تشریفات بی اهمیت بسنده کرد. به عبارت دیگر، اصل کار در تواضع و فروتنی است و نباید تنها به فراهم کردن وسایل و ظروف مجلل بسنده کرد.
هوش مصنوعی: در واقع، لازم است که سائل از بخشش و generosity کریمان قدردانی کند، زیرا مانند گلی که از باغ خود می‌چینند، کریمان نیز از خوبی‌های خود به دیگران می‌بخشند و این عمل نشان‌دهنده‌ی بزرگی روح آن‌هاست.
هوش مصنوعی: در سایه‌ی نعمت و بخشش، گل خار همچنان برهنه و بی‌پناه باقی مانده است و چه مشکلات و سختی‌هایی که از پوشش رنگین خود دیده است.
هوش مصنوعی: در مسیر سیر و سلوک، به صورت عار و ننگ، بازگشتن به دین خود معادل است با اینکه اگر کسی به او جام جمشید بدهند، باز هم ارزش کاسه چوبی خودش را ندارد.
هوش مصنوعی: هر سنگین‌فکری در نهایت به این می‌رسد که باید از پندارها و افکار خود کم کند و به آرامش برسد. او سرانجام از بار سنگین خود دست می‌کشد و زندگی را ساده‌تر می‌کند.
هوش مصنوعی: کسی که خود را می‌شکند و به خود نمی‌رسد، از ستایش خوشش نمی‌آید و بیشتر از دیگران به خود می‌بالد، ولی در واقع با این کارها فقط بر ابلهی خود می‌افزاید.
هوش مصنوعی: ای تلخ کامان، تنها خودت را بی‌ساقی نکن، بلکه به دیگران نیز از شیرینی‌های خودت بده و بخشی از آن را به آنها ببخش.
هوش مصنوعی: از درد دل جانسوزم، تا کی می‌توانم دیدن دوستانم را تحمل کنم؟ مانند چراغی که در کنار جان باخته‌ای قرار دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.