وقتی زبار هستی چیزی بجا نماند
کز تو بره نشانی از نقش پا نماند
دنیا ز سخت گیری هرگز بکس نپاید
هرچند بفشری مشت رنگ حنا نماند
در راه بی ثباتی، شادی و غم رفیقند
بر سر گلی نپاید خاری بپا نماند
صبر و خرد بیکدل با شوق او نگنجند
چون سیل میهمان شد کس در سرا نماند
اکسیر سیرچشمی، خاک سیه کند زر
غیرت چو کامل افتد، کس بینوا نماند
نقش قمار طالع، گر اینچنین نشیند
غیر از نشان دندان، در دست و پا نماند
آن غمزه جهانسوز، پروای کس ندارد
آتش چه باک دارد، گر بوریا نماند
ناداری قناعت، همسر بملک داراست
این جوی آب باریک، از سیل وا نماند
باشد کلیم خاموش، پیوسته با دل پر
جامی که گشت لبریز، با او صدا نماند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به طور کلی درباره زودگذر بودن دنیا و بی‌ثباتی زندگی است. شاعر تأکید می‌کند که هیچ چیزی در این دنیا باقی نمی‌ماند؛ نه نشانی از انسان‌ها و نه چیزهای مادی. شادی و غم در زندگی همراه یکدیگرند و هیچ چیزی در برابر گذر زمان پایدار نیست. حتی صاحبان قدرت و ثروت نیز از ناپایداری زندگی مستثنی نیستند و در نهایت همه چیز به نابودی می‌رسد. شاعر در پایان به صبر و سکوت اشاره می‌کند که حتی در دل‌های پر از درد، نمی‌تواند بی‌صدایی را تحمل کند. به طور کلی، این شعر نگاهی تلخ به زوال و بی‌معنایی زندگی دارد.
هوش مصنوعی: زمانی که از زندگی و وجود خود بگذری، هیچ نشانه‌ای از تو باقی نخواهد ماند و هیچ اثری از تو در دنیا نخواهد بود.
هوش مصنوعی: دنیا به خاطر سختگیری هرگز به کسی وفا نمی‌کند. هر چقدر هم که بر فشار و سختی بیفزایی، در پایان چیزی از آن باقی نخواهد ماند، همان‌طور که رنگ حنا در برابر فشار از بین می‌رود.
هوش مصنوعی: در مسیر زندگی که پر از ناپایداری است، شادی و غم هر دو با هم همراه هستند. خوشی‌ها و سختی‌ها به مدت طولانی باقی نمی‌مانند و مثل خار بر روی گل، زودگذرند.
هوش مصنوعی: صبر و عقل در کنار عشق او نمی‌توانند با هم جمع شوند، زیرا وقتی عشق مانند سیل به خانه می‌آید، دیگر جایی برای کسی باقی نمی‌گذارد.
هوش مصنوعی: اکسیر محبت و عشق، می‌تواند به هر چیزی ارزش دهد؛ زمانی که غیرت و شجاعت به حد کمال برسد، هیچ انسانی در دنیا احساس بی‌پناهی نخواهد کرد.
هوش مصنوعی: اگر سرنوشت بر این اساس رقم بخورد، تنها نشانه‌ای که باقی خواهد ماند، اثر دندان خواهد بود و چیزی در دست و پا نخواهد ماند.
هوش مصنوعی: این بیت به شخصیتی اشاره دارد که با جذابیت و زیبایی خود دیگران را مجذوب می‌کند و نشان می‌دهد که او هیچ نگرانی از عواقب کارهای خود ندارد. حتی اگر مشکلاتی پیش بیاید یا دیگران دچار دردسر شوند، او بی‌خبر از این مسائل به زندگی خود ادامه می‌دهد و به زیبایی‌اش می‌بالد. در واقع، او به مانند شمعی است که در آتش خود می‌سوزد، اما از سوختن خود هیچ باکی ندارد.
هوش مصنوعی: فقر و تنگدستی، به انسان قناعت و رغبت می‌بخشد. مانند این جوی آب باریک که در برابر سیلاب، خود را حفظ کرده و از خطرات فاصله می‌گیرد.
هوش مصنوعی: برای کلیم، سکوت و خاموشی بهتر است، در حالی که دلش از عشق و احساس پر شده است. هنگامی که دل او لبریز از عشق باشد، دیگر هیچ صدایی با او باقی نمی‌ماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.