جامی » دیوان اشعار » خاتمة الحیات » رباعیات » شمارهٔ ۱۶ در خلوت تنگ تافت آن شیخ کرخ بس گرم تنورکی شب از شوره و مخ گویی که گشاد مالک اندر برزخ در گور شقی دریچه ای از دوزخ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در فضای بسته و تنگی که آن شیخ در آن به سر می‌برد، گرمای تنور شب از مواد شوره و مخ به شدت حس می‌شود. گویی که او در برزخی میان دنیا و آخرت قرار دارد، و در واقع، در گور بدبختی، دریچه‌ای به دوزخ گشوده است.
هوش مصنوعی: در فضایی محصور و دلگیر، آن پیرمرد کرخی به شدت مشغول کار در تنور است، جایی که شب تاریک با بوی ناخوشایند شوره و مخ پر شده است.
هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که مالکی در برزخ، درون قبر شخصی بدبخت، دریچه‌ای به دوزخ باز کرده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خوش باش که بعد از من و تو ماه بسی
از سلخ به غرّه آید از غره به سلخ
ای ماه من ای نگار شیرین پاسخ
دی رقت و جهان ز فرودین شد خلخ
بر خیز و بر افروز بزیبائی رخ
تا بر همه نو بهار گرددد فرخ
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.