حلقه زلف را گشاد مده

عمر سوداییان به باد مده

کشته بادا به خنجر بیداد

هرکه آموزدت که داد مده

ناقه عزم تیزپای مرا

جز به کوی خود ایستاد مده

بنشین خوش درون دیده من

جای مردم درین سواد مده

چون دهی زاد رهروان غم و درد

هیچ کس را ز من زیاد مده

یاد من کن به لطف لیک مرا

آنچه من کرده ام به یاد مده

نامرادی مراد جامی بس

راه او جز بدین مراد مده