|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از شاعر به دل هشدار می‌دهد که چرا همچنان فضولی می‌کند و به دنبال نشانه‌هایی از آرامش و عافیت است. او اشاره می‌کند که حتی بزرگانی چون پیامبران نیز در جستجوی حقیقت و درک امور سرگشته بوده‌اند و نمی‌توانند به طور دقیق از کارهای خداوند خبر دهند. در واقع، پرسشی از عمیق بودن و ناشناخته بودن مسیر الهی است.
هوش مصنوعی: ای دل، تا کی می‌خواهی بی‌خود و بی‌جهت کنجکاوی کنی؟ از من چه چیزی می‌خواهی که نشانه‌ای از آرامش و سلامتی برایت بیاورم؟
هوش مصنوعی: کسی که در جستجوی حقیقت است، حتی اگر پیامبر هم باشد، به دنبال درک وضعیت و نشانی از راهی است که نمی‌داند به کجا می‌رسد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.