|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از محبوب خود میپرسد که آیا خبری از معشوق گمشدهاش دارد یا نه. او به ویژگیهای محبوب اشاره میکند که به آسمان و دریا رسیده و حتی کوهها را شکافته است، و انتظار دارد که از او چیزی در مورد وضعیت گمشدهاش بشنود.
هوش مصنوعی: ای کسی که به دریا و خشکی دست یافتهای، و اگر به کوهی هم رسیدهای، آن را شکافتهای.
هوش مصنوعی: از تو خواهش دارم که به خاطر خدا حقیقت را بگویی، که درباره گمشدهام چه اطلاعاتی به دست آوردهای.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای غم که حجاب صبر بشکافتهای
بی تابی من دیده و برتافتهای
شب تیره و یار دور و کس مونس نه
ای هجر بکش که بیکسم یافتهای
تو میخندی بهانهای یافتهای
در خانهٔ خود دام و دغل بافتهای
ای چشم فراز کرده چون مظلومان
در حیله و مکر موی بشکافتهای
ای غم همه سوی من عنان تافتهای
مانا که مرا زبون ترک یافتهای
آن روز مرا دو چشم تر سرخ نمود
بر خود که گلیم من سیه بافتهای
ای صبح ندانم که چه در یافته ای
مشکین قصب از بهر که بشکافته ای
خورشید عفاک الله از آنروز که گرم
بر تشنه لبان کربلا تافته ای
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.