هیچ گه بینم که آن مه مهربان من شود
رام گردد با من و آرام جان من شود
استخوانی شد تنم از لاغری وان هم خوش است
گر سگش را میل سوی استخوان من شود
این چنین جولان کنان کان شهسوار آمد برون
جای آن دارد که باز از کف عنان من شود
آتش افکن در من ای آه و سراپایم بسوز
باشد آن مه واقف سوز نهان من شود
زان لب شیرین تکلم یک سخن گر بشنوم
تا قیامت آن سخن ورد زبان من شود
گر سگ خود خواندم آن آهوی مردم شکار
شیر گردون خواهد از کمتر سگان من شود
گفتمش جامی به پابوس سگانت کی رسد
گفت آن روزی که خاک آستان من شود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به احساس عمیق عشق و longing خود می‌پردازد. او می‌گوید که آرزو دارد محبوبش با او آرامش داشته باشد و به او توجه کند. او به وضعیت جسمی و روحی خود اشاره می‌کند که ناشی از عشقش است و این عشق را با تصورات مختلفی چون آتش درون و سخنانی شیرین توصیف می‌کند. شاعر همچنین به مقام و مرتبه محبوب خود اشاره می‌کند و از او می‌خواهد تا در کنار او باشد و بر او رحمت کند. در نهایت، او به این نتیجه می‌رسد که چنین عشق و احترامی تنها زمانی محقق می‌شود که خاک پای محبوبش شود.
هوش مصنوعی: هیچ وقت نمی‌بینم که آن ماه زیبای من به آرامش بیاید و با من مهربان شود و جانم را آرام کند.
هوش مصنوعی: تنم به حدی لاغر شده که مثل استخوان فقط شده‌ام و همین برایم خوب است، حتی اگر سگ هم بخواهد به سمت استخوان من بیاید.
هوش مصنوعی: این شخص با شجاعت و جلالی مانند یک سوارکار بزرگ به میدان آمده است و به همین خاطر، جایی که او حضور دارد، دلیلی ندارد که من کنترل را از دست بدهم.
هوش مصنوعی: ای آه، درونم را به آتش بکش و تمام وجودم را بسوزان. باشد که آن ماه است که به راز سوز نهان من پی ببرد.
هوش مصنوعی: اگر یک حرف از آن لب‌های شیرین بشنوم، تا ابد آن حرف را در ذهنم نگه می‌دارم و همیشه بر زبانم جاری می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر من او را سگ خود بدانم، آن آهو که اسیر مردم است، در نهایت از بین سگان من، همان‌طور که از حیوانات دیگر برتر است، به شیر آسمانی تبدیل خواهد شد.
هوش مصنوعی: به او گفتم که وقتی جامی برای احترام به سگانت می‌فرستم، کی به دستت خواهد رسید؟ او پاسخ داد: «آن روزی که خاک درگاه من بر روی زمین بیفتد.»
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر جهان از ماه تا ماهی از آن من شود
نیست چندانی که آن مه مهربان من شود
بی تو ای آرام جان تنها به کنج بی کسی
جز خیالت کیست تا آرام جان من شود
خانه ی دل را ز یاد غیر خالی کرده ام
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.