|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره دل شیدا و بزرگ غم عشق است. شاعر به تکرار احساسات و دردهای عشقی خود اشاره می‌کند و می‌گوید که دلش بار دیگر در چنگال عشق گرفتار می‌شود. او از خداوند می‌خواهد که راهی برای رهایی از این غم پیدا کند، اما تهدید می‌کند که زلف محبوب او همه چیز را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در نهایت، شاعر به این نتیجه می‌رسد که هیچ‌کس نمی‌تواند از درد عشق او آگاه شود، زیرا این غم به طور عمومی بر همه سایه افکنده است.
هوش مصنوعی: دل دوباره در غم فرو می‌رود و باز هم در عشق به آن شخص درگیر می‌شود.
هوش مصنوعی: ای خدا، این دل که کجا می‌رود و چه برنامه‌ای دارد که دوباره از مسیر خود منحرف می‌شود؟
هوش مصنوعی: همه، به خاطر جذابیت و زیبایی زلف‌های معشوق، در موهای آنها گرفتار می‌شوند، مانند اینکه خود زلف‌های معشوق به دور خود می‌پیچند.
هوش مصنوعی: دل و صبر و پول و دارایی‌ام را گرفته‌اند، اما جانم هنوز باقیست و در آنجا در میپیچد.
هوش مصنوعی: هیچ کس به او نزدیک نمی‌شود و غمش مانند تقدیر در دل همه منتشر می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.