نه چون رخ رنگینت گل در چمنی باشد

نه چون بر سیمینت برگ سمنی باشد

روی تو و نام گل نی نی چه حدیثست این

لعل تو و یاد من این خود سخنی باشد

گفتیکه مرا خواهی غم میخورو جان می کن

غم خوردن و جان کندن کار چو منی باشد

زان مهر که بنمودی یکذره نمیبینم

مهرتو بسان صبح خود دم زدنی باشد

گفتم بدهی بوسه آخر من مسکین را

گفتی که دهم آری تا کم دهنی باشد

دل گشت مرا دشمن خود را چه نگه دارم

زان خصم که او با من در پیرهنی باشد