من روی تو را سمن نگویم حاشا
سرو قدت از چمن نگویم حاشا
آن حقّه یاقوت پر از گوهر را
ای دیده من دهن نگویم حاشا
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
من روی تو را سمن نگویم حاشا
سرو قدت از چمن نگویم حاشا
آن حقّه یاقوت پر از گوهر را
ای دیده من دهن نگویم حاشا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات به نوعی توصیف زیبایی و جذابیت محبوبه است. گوینده از بیان زیبایی و ویژگی‌های محبوبه‌اش، مانند قد و موهایش، ابا دارد و به نوعی می‌خواهد بگوید که آنقدر زیباست که حتی نمی‌تواند آن را توصیف کند. در واقع، او به زیبایی‌های محبوبه‌اش به زبان نمی‌آورد و آن را به دلایل مختلف، همچون احترام یا ناتوانی از بیان، پنهان می‌کند.
هوش مصنوعی: من هرگز نمی‌توانم زیبایی چهره‌ات را به سمن (گلابی) تشبیه کنم، زیرا قامت تو از هر چمن و گل دیگری زیباتر است.
هوش مصنوعی: ای دیده، من هرگز نمی‌توانم بگویم که آن الحقّه زیبا و پر از لقول و جواهر، چیزی جز یک زیبایی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.