گنجور

 
جهان ملک خاتون

نگاری چابک و دلبند دارم

دل و جان در غمش در بند دارم

به امّید وصال آن گل اندام

دل بیچاره را خرسند دارم

دو دیده بر سر راه وصالت

بگو ای نور دیده چند دارم

ز رخسار و لب عاشق فریبت

به درد دل دوا گل قند دارم

به رخسار چو آتش چشم بد را

دل و جان و جهان اسفند دارم

به مرغ دل بگفتم رو هوا گیر

بگفت از زلف او پابند دارم

دلم پرخون هجرانست باری

جفا بر جان از آن دلبند دارم