ای گشته دارالملک جان یغمای بغدادی پسر
افکنده شوری در جهان غوغای بغدادی پسر
مانند آن ماه چگل دیده ندیده آب و گل
بادا حریم چشم و دل مأوای بغدادی پسر
رویست یارب یاسمن بویست یا خود یاسمن
ای خوشتر از سرو چمن بالای بغدادی پسر
زان طره پر پیچ و خم کار دلم بر شد بهم
زان رو ز غم سر می نهم در پای بغدادی پسر
سوداست زلف دلبران نتوان نهادن دل بر آن
آشوب آرد بر سران سودای بغدادی پسر
گفتم شدم لالا ترا لالای زلفت گفت لا
ای کرده چاکر بنده را لالای بغدادی پسر
روزی که سوی لامکان طیران کند جان جهان
سازد خراب آباد جان دل جای بغدادی پسر
گر در سماع آید قدش جان را برافشانم برو
چون بشنود گوش دلم هیهای بغدادی پسر
عشقش نمی ماند نهان زان رو که دارد قصد جان
گشتیم باری در جهان رسوای بغدادی پسر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی جذابیت و زیبایی یک جوان به نام "بغدادی پسر" است که تأثیر عمیقی بر دل و جان شاعر گذاشته است. شاعر با توصیف چهره و زلف های او، عشق و شوری که در دلش ایجاد کرده، به وصف ویژگی‌های ظاهری و روحی او می‌پردازد. احساسات عشق و شیدایی به خوبی در این اشعار نمایان است و شاعر به شدت تحت تأثیر زیبایی و شخصیت این جوان قرار دارد. در نهایت، تأکید بر این دارد که عشق او بی‌نهایت و آشکار است و حتی در میان شادمانی و غم، نام و یاد او در دل باقی خواهد ماند.
هوش مصنوعی: ای سرزمین پایتخت که دلی را گم کرده‌ای، جوان یغماگر بغداد، شور و هیجانی در دنیا ایجاد کرده است.
هوش مصنوعی: مانند آن ماه که زیباست و بهشت زیبایی‌هایش را نمی‌شناسد، دل و چشمان تو باید جایی امن و آرام داشته باشد، همچون مأوای دلنشین بغداد.
هوش مصنوعی: ای خدای من، زیبایی تو مانند گل یاسمن است، و بویی که می‌دهی چون خود یاسمن خوشایند و دل‌پذیر است. تو از سرو باغ‌ها نیز زیباتری، ای پسر بغدادی.
هوش مصنوعی: از آن موهای پرپیچ و خم، دل من به هم ریخته است. به همین خاطر، برای فرار از غم، در پای پسر بغدادی سر می‌گذارم.
هوش مصنوعی: زلف و موهای دلبرانی که دل را درگیر می‌کنند، نمی‌توان بر آنها تکیه کرد؛ چرا که این زیبایی‌ها و آشفتگی‌ها، شور و شوقی مانند شور و هیجان جوانان بغدادی به بار می‌آورند.
هوش مصنوعی: گفتم که می‌خواهم بخوابم و به آرامش برسم، اما او با زلف‌هایش جواب داد که نه، تو فقط یک بنده هستی و من به خواب تو نمی‌روم، بلکه به یاد لالای بغدادی‌ها افتادم.
هوش مصنوعی: روزی که جان انسان به سوی جایی فراتر از مکان پرواز کند، زندگی و روح واقعی او دچار تغییر و ویرانی می‌شود. در این حال، دل و روح او به یک جای جدید و زیبا می‌رسد، مانند بغداد که یادآور زیبایی و شکوفایی است.
هوش مصنوعی: اگر او در حال خوشی و رقص باشد، جانم را فدای او می‌کنم، زیرا وقتی صدای ناله‌ی دل را می‌شنود، یاد بغدادی می‌افتد.
عشق او به قدری آشکار و واضح است که نمی‌تواند پنهان بماند، چرا که او عزم جدی و مطمئنی برای به دست آوردن دل من دارد. عشق پسر بغدادی ما را چه بسا رسوای دنیایی کرده است
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.