مرا رخسار مه رویی پسندست
که از زلفش مرا بویی پسندست
به ما باری نمی آید ز بد نیک
تو را گر گفت بدگویی پسندست
بگفتم زلف او گیرم فرادست
خطا گفتم مرا بویی پسندست
نه بوی و روی باشد حاصل از دوست
به دلبر خوی دلجویی پسندست
دل من در خم چوگان زلفش
به میدان جفا گویی پسندست
فغان و ناله و زاری درویش
اگر بر هر سر کویی پسندست
تو را از جان جهان جوید که او را
به چشم دل نه هر رویی پسندست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به زیبایی و جذابیت چهره محبوبش اشاره می‌کند و می‌گوید که بوی زلف او را می‌پسندد. او تأکید می‌کند که اهمیت زیبایی و بوی دوست در دلبر و دلجویی اوست، نه فقط در ظاهر. دل او در پیچ و خم زلف محبوب گرفتار است و هرچه که در عشق و دلیری بگذرد را می‌پسندد. شاعر همچنین به حالتی از اشک و ناله در عشق اشاره می‌کند که اگر هم در هر کوی و برزنی باشد، برایش قابل تحمل است. در نهایت، او بیان می‌کند که محبوب واقعی را باید با چشم دل شناخت و نه صرفاً با ظاهر.
هوش مصنوعی: من به چهره‌ی زیبا و دلربایی که از زلفش بویی به مشامم می‌رسد، علاقه‌مندم.
هوش مصنوعی: اگر کسی به بدگویی درباره تو بپردازد، این موضوع برای ما هیچ ارزشی ندارد و تاثیر منفی‌ای بر ما نخواهد گذاشت.
هوش مصنوعی: گفتم که زلف او را بگیرم، اما اشتباه کردم، چون بویی از او خوشایند من است.
هوش مصنوعی: نه بوی خوش و نه زیبایی ظاهری، بلکه محبت و دلجویی از طرف معشوق، برای دلبر و محبوب من اهمیت دارد.
هوش مصنوعی: دل من در پیچ و تاب زلف او در میدانی از سختی و بی‌رحمی، گویا خوشحال است.
هوش مصنوعی: درویش اگر در جایی فریاد و ناله کند، این حق اوست که در هر جایی پذیرفته شود و به آن اهمیت داده شود.
هوش مصنوعی: عشق و علاقه واقعی نیاز به درکی عمیق و معنوی دارد و تنها به زیبایی‌های ظاهری محدود نمی‌شود. واقعیات عاطفی و روحی بیشتر از ظاهر مورد توجه قرار می‌گیرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.