از مادر دهر تا بزادیم
جان در سر مهر او نهادیم
تا دل به دو زلف یار بستیم
از دیده دو جوی خون گشادیم
از روی هوا چو مرغ زیرک
در دام بلای دل فتادیم
ای کاج ز مادر زمانه
در عشق بدین صفت نزادیم
هر چند غمم فرستی از هجر
با این همه در غم تو شادیم
چون چشم تو ار شبانه مستیم
مخمور لبت ز بامدادیم
در آتش هجر آب جوییم
بر خاک جهان بسان بادیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به عشق و دلتنگی اشاره دارد. شاعر از عشق به معشوقش سخن می‌گوید و نشان می‌دهد که چگونه از آغاز تولدش تا کنون، جانش را در محبت او گذاشته است. او به دل بستگی به زلف یار و غم و شادی ناشی از این عشق اشاره کرده و همچنین از درد دوری و هجران صحبت می‌کند. شاعر با به کار بردن تصاویری چون مرغ زیرک و کاج، عمق احساساتش را بیان می‌کند و در عین غم ناشی از هجر، شادی را هم در عشق می‌بیند. در نهایت، او به تلاطم احساسی در آتش هجر اشاره می‌کند و خود را شبیه به بادی می‌داند که در خاک جهان گم شده است.
هوش مصنوعی: از زمانی که به دنیا آمده‌ایم، جان و زندگی‌مان را وقف عشق و محبت او کرده‌ایم.
هوش مصنوعی: ما وقتی دل به دو زلف محبوب سپردیم، از چشمان‌مان دو جوی خون سرازیر شد.
هوش مصنوعی: از روی هوس مانند پرنده‌ای هوشمند به دام مصیبت دل افتادیم.
هوش مصنوعی: ای کاج، ما در این دنیا در عشق به این شکل به وجود نیامده‌ایم.
هوش مصنوعی: هرچند که غم دوری تو را از من دور کرده، اما با این حال در غم تو به نوعی خوشحال هستم.
هوش مصنوعی: چشم تو باعث مستی ماست و لب های تو مانند شراب ما را از خواب بیدار کرده است.
هوش مصنوعی: در آتش فراق، به دنبال آرامش و خنکی می‌گردیم، ولی همچنان که باد در میان خاک پراکنده می‌شود، ما هم در جستجوی آنچه خواهانیم، به هر سو می‌رویم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.