چو آن خواسته سوی ایران رسید

به نزدیک شاه دلیران رسید

همی خیره گشتند از آن خواسته

هیونان و آن بار آراسته

همی هرکسی گفت اگر در جهان

میان کهان و میان مهان

............................

............................

فریدون بدان خواسته بنگرید

از او هرچه شایسته تر برگزید

دگر بر سپاه و یلان بخش کرد

رخ هرکس از بهره ای رخش کرد

سوی کوش پاسخ چنین کرد شاه

که دادی تو داد، ای سزاوارِ گاه

همه آرزوهای من شد تمام

به خورشید روشن برآمدت نام

فراوان ز ما بر توباد آفرین

برآن نامداران ایران زمین