|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به موضوع جستجوی انسان و ارتباط او با خداوند میپردازد. گدای جلوهای از انسان را در نظر دارد که در جستجوی حقیقت و شناخت است. این جستجو به این معناست که خداوند نیز در پی یافتن انسانهای واقعی و آگاه است. در کل، شعر به ارتباط عمیق انسانی و الهی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: تو به سر کوه آمدی و خود را از دیگران پنهان کردی، اما باید بدانی که روح تو هنوز از خود بیگانه است و نمیتواند به حقیقت خود برسد.
هوش مصنوعی: انسان در تلاش است تا خود را پیدا کند و همچنین خدا نیز در تلاش است تا انسان را به سوی خود بکشاند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
نیی واقف که دیگر عالمی هست
کز آنجا خاست گر بیش و کمی هست
چه درویش و چه سلطان تا دمی هست
به قدر خویش هر یک را غمی هست
نه پنداری که جز او آدمی هست
و یا جز ملک عشقش عالمی هست
نهان در سینهٔ ما عالمی هست
بخاک ما دلی در دل غمی هست
از آن صهبا که جان ما بر افروخت
هنوز اندر سبوی ما نمی هست
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.