|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عشق و درد خود سخن می‌گوید و می‌خواهد که از احساساتش بهره‌برداری کند. او از غم و آتش عشقش می‌گوید و از زندگی‌اش به عنوان نوشیدنی‌ای تلخ یاد می‌کند. شاعر آرزو دارد که هنگامی که بمیرد، یاد او مانند چراغی در دل‌ها باقی بماند و داغ غم‌هایش دوباره زنده شود. در کل، شعری پر از اشتیاق و احساسات عمیق است که خواسته‌ها و دردهای عاشقانه شاعر را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: ای کسی که از میخانه وجودم باده نوشیدی، از آتش شراب من، جام بلورینم را ذوب کردی.
هوش مصنوعی: عشق را به عنوان یک دارایی ارزشمند در نظر بگیر و با صدای پرحرارت من، آتشینی بی‌پروا به وجود آور که خاک سینای وجودم را گرم کند.
هوش مصنوعی: وقتی که من بمیرم، از خاکسترم لاله‌ای روشن بسازید. زخم دلم را در دل صحرایی بسوزانید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چون به زنجیر محبت بسته یی پای مرا
عفو باید کردنت دیوانگی های مرا
من بسر گر میروم جرمی ندارم زانکه تو
هر دم آتش می فروزی دیگ سودای مرا
از من دیوانه گر نیک و بدی دیدی مرنج
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.