دگر پاکیزه کن آب و گل او
جهانی آفرین اندر دل او
هوا تیز و بدامانش دو صد چاک
بیندیش از چراغ بسمل او
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
راهنمای نوار ابزار |
|
پیشخان کاربر |
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر |
|
اعلانهای کاربر |
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
لغزش به پایین صفحه |
|
لغزش به بالای صفحه |
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط |
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
نشان کردن شعر جاری |
|
ویرایش شعر جاری |
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
شعر یا بخش قبلی |
|
شعر یا بخش بعدی |
دگر پاکیزه کن آب و گل او
جهانی آفرین اندر دل او
هوا تیز و بدامانش دو صد چاک
بیندیش از چراغ بسمل او
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات به توصیف پاکیزگی و زیبایی آفرینش اشاره دارد. شاعر به دگرگونی و پاکسازی در آب و گل (نشانههای طبیعت) اشاره میکند و از عمق وجود انسانی که جهان را در دل خود میآفریند، یاد میکند. همچنین به شدت و تندی احساسات و دغدغههای انسانی اشاره دارد که میتواند مانند شعلهای بسوزاند و به فکر و تأمل در مورد آینده بپردازد.
هوش مصنوعی: دیگر بِهتراز کن، آب و خاک او را، تا جهانی جدید در دل او خلق شود.
هوش مصنوعی: هوا شدید و سرد است و دامن بسیاری دارد. درباره روشنیای که با مکری به زودی خاموش میشود، فکر کن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بهشتی گشت دوزخ از دل او
زهی خِلّت که آمد حاصل او
همه اسباب شاهی حاصل او
نمانده آرزویی در دل او
نهادی گنج اسما در دل او
ز لطفت رست این گل از گل او
ندیده چشم بد روی گل او
قفس نشنیده بانگ بلبل او
نداند کس نشان و منزل او
برونست از دو عالم محفل او
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.