نگاهی داشتم بر جوهر دل
تپیدم ، آرمیدم در بر دل
رمیدم از هوای قریه و شهر
به باد دشت وا کردم در دل
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
نگاهی داشتم بر جوهر دل
تپیدم ، آرمیدم در بر دل
رمیدم از هوای قریه و شهر
به باد دشت وا کردم در دل
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این چهار خط به احساسات عمیق و درونی خود اشاره می‌کند. او از جوهر دلش می‌نگرد و در آرامش درونش آرام می‌گیرد. از هوای شهری و روستایی فرار کرده و خود را به باد دشت می‌سپارد، که نشان‌دهنده‌ی خواسته‌ی او برای آزادی و رهایی از قید و بندهای اجتماعی است.
هوش مصنوعی: به دل خود نگاهی کردم و احساس قلبم را دریافتم، در آغوش دل آرامش یافتم.
هوش مصنوعی: از هوای شهر و روستا فرار کردم و دلم را به وزش باد دشت سپردم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
شهنشه را فزون شد مهر در دل
تو گفتی شکرش بارید بر دل
تو هم دربان جانی هم در دل
هم از روی حقیقت همسر دل
ترا همچون کمی پرسیم و زر دل
مرا چون کوه دایم سنگ بر دل
هژبر روز هیجا گرد پر دل
که باشد پیل پیش او شتر دل
الا ای پادشاه کشور دل
که دایم می‌زند عشقت در دل
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.