هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از جدایی و شوقی که پس از آن به وجود آمده صحبت می‌کند. او می‌گوید جدایی، شوق را در او بیشتر کرده و او را مشتاق‌تر کرده است. همچنین شاعر از احوال معشوق خود نگران است و از بوی گل و این‌گونه عناصر طبیعی متوجه حال او شده است.
اخطار: خلاصه‌های تولید شده توسط هوش مصنوعی در بسیاری از موارد نادرستند. اگر این متن به نظرتان نادرست است می‌توانید آن را ویرایش کنید.
منصور محمدزاده در ۱۴ سال و ۱۰ ماه قبل، دوشنبه ۱۷ آبان ۱۳۸۹، ساعت ۱۰:۲۸ نوشته:
خواهشمند است اشکال زیر را برطرف نمایید: نادرست: نمی دانم که احوال تو چون است مرا اینب و گل از من خبر کرد درست: نمی دانم که احوال تو چون است مرا این آب و گل از من خبر کرد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از جدایی و شوقی که پس از آن به وجود آمده صحبت می‌کند. او می‌گوید جدایی، شوق را در او بیشتر کرده و او را مشتاق‌تر کرده است. همچنین شاعر از احوال معشوق خود نگران است و از بوی گل و این‌گونه عناصر طبیعی متوجه حال او شده است.
هوش مصنوعی: عشق و دوری باعث شد که انسان توانایی و بینایش افزایش یابد، و همچنین این احساس دوری او را بیشتر به جستجوی معشوق وادار کرد.
هوش مصنوعی: من نمی‌دانم که حال و روز تو چگونه است، اما بید و گل از من خبر داده‌اند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چو از توران سوی ایران سفر کرد
چو کیخسرو به جیحون بر گذر کرد
شمالی باد چون بر گل گذر کرد
نسیم گل بباغ اندر اثر کرد.
تب دوشین در آن بت چون اثر کرد
مرا فرمود و هم در شب خبر کرد
برفتم دست و لب خایان که یارب
چه تب بود اینکه در جانان اثر کرد
بدیدم زرد رویش گرم و لرزان
[...]
دگر باره چو شیرین دیده بر کرد
در آن تمثال روحانی نظر کرد
لبانم نیم شب تا روز تر کرد
نسیم آمد دهانم پر ز زر کرد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.