جوانمردی که خود را فاش بیند
جهان کهنه را بازفریند
هزاران انجمن اندر طوافش
که او با خویشتن خلوت گزیند
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر |
|
|
اعلانهای کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
جوانمردی که خود را فاش بیند
جهان کهنه را بازفریند
هزاران انجمن اندر طوافش
که او با خویشتن خلوت گزیند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به جوانمردی اشاره میکند که به خوبی خود را شناخته و به دنبال تحول جهان است. او به رغم اینکه مورد توجه هزاران انجمن و جمعیت قرار دارد، اما ترجیح میدهد در تنهایی و خلوت با خود، به تفکر و خوبی بپردازد.
هوش مصنوعی: شخصی که درون خود را بشناسد و به خوبی خود آگاه شود، میتواند دنیای کهنه و ناکام را به نوعی نو و تازه سازد.
هوش مصنوعی: هزاران گروه به دور او در حال گردآمدن هستند، ولی او ترجیح میدهد که به تنهایی و در خلوت خود قرار گیرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
به جان تو که چون کارش ببیند
مرو را از همه کس برگزیند
خدا از عابدان آن را گزیند
که در راه خدا خود را نبیند
که او ویرانهٔ دنیا گزیند
که تا در مسند دنیا نشیند
چرا گل دامن از بلبل نچیند
که هر دم بر گلی دیگر نشیند
ز خاری هر که او پیوند بیند
همان بهتر که: گل دیگر نچیند
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.