نصیبی بردم از تاب و تب او
شبم مانند روز از کوکب او
غزالی در بیابان حرم بین
که ریزد خنده شیر از لب او
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
نصیبی بردم از تاب و تب او
شبم مانند روز از کوکب او
غزالی در بیابان حرم بین
که ریزد خنده شیر از لب او
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات احساسات خود را درباره‌ی معشوق توصیف می‌کند. او از زیبایی و جاذبه‌ی معشوق می‌گوید که شب‌هایش را به روشنایی روز شبیه کرده و به شادی و نشاط او اشاره می‌کند. همچنین، چهره‌ی معشوق را به غزالی در بیابان تشبیه می‌کند که لبخندش همچون عسل شیرین است.
هوش مصنوعی: من از جلوه و زیبایی او نصیب خوبی بردم، به طوری که شب‌ها هم مانند روز روشن و پرنور می‌شود.
هوش مصنوعی: در بیابان، غزالی را ببین که چقدر شاداب و سرزنده است، به گونه‌ای که لبخند او به شیرانی که در حرم هست، جان و انرژی می‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
جهان زیر نگین دارد لب او
فلک در زیر زین سی کوکب او
چو بود از تاب دل سوزان تب او
مژه می ریخت آبی بر لب او
چراغان گشت شهر از کوکب او
عدالت مشعل میر شب او
دگر تا چیست مشی و مشرب او
مراد و عقل و قدر و مطلب او
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.