گه رهزن و گاه رهنمون می‌آیی
گاهی ز درون گه ز برون می‌آیی
هر لحظه به کسوه‌ای برون می-آیی
آگه نشود کسی که چون می‌آیی
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
گه رهزن و گاه رهنمون می‌آیی
گاهی ز درون گه ز برون می‌آیی
هر لحظه به کسوه‌ای برون می-آیی
آگه نشود کسی که چون می‌آیی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به وصف یک معشوق یا حقیقتی می‌پردازد که گاهی به شکل رهزن و گاهی به عنوان راهنمایی ظاهر می‌شود. او اشاره می‌کند که این وجود در هر لحظه به شیوه‌ای جدید و متفاوت نمایان می‌شود و هیچ کس از چگونگی و زمان حضور او آگاه نیست. در واقع، معشوق همچون یک راز همیشه در حال تغییر است.
هوش مصنوعی: گاهی تو به‌عنوان راهزن می‌رسی و گاهی به‌عنوان راهنما. بعضی اوقات از درون وجودم می‌آیی و گاهی از بیرون.
هوش مصنوعی: هر لحظه تو به شکلی جدید و متفاوت ظاهر می‌شوی، اما هیچ‌کس متوجه نمی‌شود که تو چه زمانی به دنیا می‌آیی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
در دست مرض گرچه زبون می آیی
برپای روی و سرنگون می آیی
گر بر سرت آسیا همی گردانند
چون سفله ز آسیا برون می آیی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.