هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به سفر زندگی و چالش‌های آن اشاره دارد. او بیان می‌کند که در مسیر زندگی، نشستن و توقف ممکن است خطرناک باشد. او از شرم و خجالت خود سخن می‌گوید، زیرا اگر بخواهد از جایش برخیزد، قدش کوتاه به نظر می‌رسد. این معنای نمادین نشان‌دهنده احساس ناتوانی و ترس از مواجهه با چالش‌های زندگی است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به سفر زندگی و چالش‌های آن اشاره دارد. او بیان می‌کند که در مسیر زندگی، نشستن و توقف ممکن است خطرناک باشد. او از شرم و خجالت خود سخن می‌گوید، زیرا اگر بخواهد از جایش برخیزد، قدش کوتاه به نظر می‌رسد. این معنای نمادین نشان‌دهنده احساس ناتوانی و ترس از مواجهه با چالش‌های زندگی است.
هوش مصنوعی: هر چند ما در سفر و جستجوی دنیا هستیم، اما نشستن در میانه راه ممکن است خطراتی به همراه داشته باشد.
هوش مصنوعی: از شدت شرم نشسته‌ام، چون اگر بایستم، قامت من کوتاه است و زیبایی‌های جسمم را پنهان نمی‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
یک نیمه جهان سر او باغ شاه است
یک نیم دگر سر او لشگر گاه است
لگشر که بزیر خیمه و خرگاه است
خرگاه پر از شیر و پلنگ و ماه است
در ظاهر اگر دست نظر کوتاه است
دل را همه جا یاد تو خضر راه است
از روز و شبم وصل تو خاطر خواه است
خورشید گواه است و سحر آگاه است
هر چند که عقل رهبر آگاه است
اندر ره شرع پای او کوتاه است
در بارگهی که شرع شاهنشاه است
رهبر که نه پیروی کند گمراه است
تا دل ز بدو نیک جهان آگاه است
دستش ز بد و نیک جهان کوتاه است
زین پیش دلی بود و هزار اندیشه
اکنون همه «لااله‌الاالله» است
ای جان ز دل تو بر دل من راهست
وز جستن آن در دل من آگاه است
زیرا دل من چو آب صافی خوش است
آب صافی آینه‌دار ماه است
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.