حزین لاهیجی » رباعیات » شمارهٔ ۹

هر چند که ما رهرو و دنیا راه است

در راه نشستن خطر آگاه است

زین شرم نشسته ام که پیرایهٔ تن

گر برخیزم به قامتم کوتاه است